Słowniczek pojęć branżowych

Podmioty gromadzące, przechowujące i udostępniające dane na temat terminowości regulowania zobowiązań przez płatników. Informacje do BIG-ów przekazują podmioty, w tym wierzyciele, którzy zawarli z biurem stosowną umowę. W Polsce działalność prowadzą m.in. następujące jednostki: BIG InfoMonitor S.A., Krajowe Biuro Informacji Gospodarczej S.A., Krajowy Rejestr Długów Biuro Informacji Gospodarczej S.A., ERIF Biuro Informacji Gospodarczej S.A.
Podstawą prawną funkcjonowania BIG-ów jest Ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych.

Klient formalnie przyjmuje swoje zobowiązanie. Jeśli wszystkie strony uzgodnią, że dług istnieje, zwykle można uniknąć sporu sądowego.

Pisemne oświadczenie złożone pod przysięgą, w którym klient dobrowolnie ujawnia wszystkie swoje aktywa. W szczególności wierzyciele są informowani o miejscu zatrudnienia klienta, jego stanowisku oraz o banku, w jakim posiada on konto lub polisę ubezpieczeniową. Ponieważ jest to dobrowolne, może zaoszczędzić klientowi kosztów, gdyż wierzyciel nie musi przeprowadzać dochodzenia.

Wierzyciel przenosi prawo związane z nieuiszczoną wierzytelnością na inną osobę. Jeśli na przykład wierzyciel przeniesie nieuiszczoną wierzytelność na EOS, EOS ma prawo otrzymania zaległej płatności od klienta. Płatność na rzecz starego wierzyciela nie zwalnia klienta z jego długu, jeśli klient został powiadomiony o cesji.

Skuteczna prawnie cesja wymaga umowy między cedentem (stroną dokonującą cesji) a cesjonariuszem (nowym wierzycielem). Zwykle nie jest wymagana zgoda klienta.

Przejęcie aktywów bądź praw, by pokryć roszczenia pieniężne wierzyciela. Może to obejmować zarobki, konta bankowe, wierzytelności oraz wszelkie inne aktywa materialne i niematerialne.

Dokument, w którym żyrant zgadza się przejąć odpowiedzialność finansową w przypadku zwłoki spłaty przez klienta, co gwarantuje weksel. Żyrant ma taką samą odpowiedzialność za opłacenie rachunku, jak klient.

Komornicy sądowi są osobami, którym głównie powierzono działania egzekucyjne w celu uiszczenia niespłaconych długów. Ich konkretne obowiązki i upoważnienie są różne w różnych krajach.

Zlecenie jednej strony wobec innej, aby wypłacić pewną kwotę sygnatariuszowi lub stronie trzeciej. Przykładem weksla jest czek, na którym posiadacz konta zleca swojemu bankowi wypłatę okazicielowi określonej kwoty.

Zobacz także Awal.

Patrz Cesja

Formalne upoważnienie wierzyciela, umożliwiające biuru windykacyjnemu zastosowanie wszelkich dozwolonych prawnie sposobów ściągnięcia długu, aby osiągnąć pełną spłatę długu przez klienta. Biuro windykacyjne jest upoważnione do zawierania wszelkich porozumień i umów związanych z roszczeniem w imieniu wierzyciela oraz do przyjmowania płatności od klientów.

Postępowanie bankructwa konsumenta można wszcząć, gdy klient będący konsumentem prywatnym nie jest w stanie spłacić swojego długu. Po zakończeniu takiego postępowania klientowi może zostać umorzony dług po spełnieniu wszystkich wymogów.

Pozyskanie roszczeń finansowych w imieniu wierzyciela przez biuro windykacyjne.

Wierzyciel ma jedno bądź więcej roszczeń wobec dłużnika lub kilku dłużników. Jeśli na przykład zamówiłeś(-aś) odzież w sklepie internetowym, wtedy firma obsługująca ten sklep jest Twoim wierzycielem.

Firma specjalizująca się w odzyskiwaniu nieuiszczonych wierzytelności w imieniu wierzyciela. Wymogi, jakie muszą spełnić biura windykacyjne są różne w różnych krajach. Jako dla firmy o dobrej reputacji, niezmiernie ważne jest dla EOS postępowanie zgodnie z wszelką legislacją i wymogami.

Koszty windykacji obejmują wszelkie koszty i opłaty poniesione przez wierzyciela w trakcie windykacji.

Wierzyciel sprzedaje wierzytelność, w tym wszelkie prawa związane z nią, stronie trzeciej.

Klient oraz jego wierzyciel(-e) uzgadnia(-ją) plan, w jaki sposób klient opłaci dług(-i) w ratach.

Gdy wierzyciel umożliwia klientowi opóźnienie należnej płatności.

Spłata długu oznacza, że nie trzeba spłacać reszty długu. Może być przyznane, jeśli klient spłacił większość zaległego roszczenia. Wymaga umowy, w której wierzyciel zwalnia klienta z pozostałości długu, a klient akceptuje to zwolnienie. Zgoda klienta jest wymagana do spłaty długu.

Elektroniczny nakaz sądowy jest dostarczany przy roszczeniach pieniężnych, zgodnie z postanowieniami kodeksu postępowania cywilnego. Elektroniczne Postępowanie Upominawcze zostało wprowadzone jako osobna procedura i stanowi żądanie zapłaty w przypadkach, gdy fakty są nieskomplikowane i nie wymagają dochodzenia. Elektroniczne Postępowanie Upominawcze to dokument prawny umożliwiający wierzycielowi rozpoczęcie działań egzekucyjnych.

W ramach procedur egzekucyjnych wierzyciel egzekwuje pozyskanie roszczeń finansowych za pomocą systemu sądowego. Celem postępowania egzekucyjnego jest uzyskanie kwoty roszczenia z aktywów klienta, w tym np. z przyszłych dochodów, jakie wierzyciel będzie mógł (częściowo) odzyskać, gdy zwróci się o gwarancję zarobków. Wierzyciel może rozpocząć procedury egzekucyjne jedynie, gdy uzyska możliwy do wyegzekwowania tytuł wykonawczy, jak np. ostateczne orzeczenie sądu.

Umowa prawa cywilnego między żyrantem a wierzycielem. Żyrant zgadza się spełnić zobowiązanie klienta, np. spłacić jego dług, jeśli klient nie spełni go sam. W zależności od umowy, żyrant może ponosić obowiązek spłaty długu jedynie w przypadku, gdy klient będzie zwlekał z zapłatą, jednak może zaistnieć możliwość, by z żyrantem bezpośrednio skontaktował się wierzyciel, jeśli tak zadecyduje.

Żyrant jest traktowany jako współklient, jednak dopiero wtedy, gdy główny klient nie spełni swoich wymaganych zobowiązań płatniczych i zostanie o tym odpowiednio upomniany.

Ma miejsce, gdy klient nie jest w stanie spłacić należnej(-ych) kwot(-y) jednemu lub więcej wierzycielom.

Umowa między wierzycielem a klientem bądź między klientem a biurem windykacyjnym, aby spłacić zobowiązanie w ratach przez pewien okres czasu.

Kredyty zagrożone to długi wynikające z kontraktu kredytowego, które nie zostały opłacone pomimo konieczności i możliwości spłaty.

Wierzytelności trudne to długi, które nie zostały spłacone pomimo tego, że są należne i wymagane do spłacenia. Wierzytelności trudne są często zwane kredytami zagrożonymi, nawet, jeśli zasadnicza umowa nie jest umową kredytową.

Termin, który może być stosowany zamiast terminu „dłużnik”. Termin „Zadłużony” jest często stosowany w szerszym sensie, obejmując między innymi żyrantów.

Patrz Umowa ratalna

Polecenie zapłaty jest dokumentem wystawionym przez sąd, wnioskującym, by nazwany klient uregulował roszczenie, w tym odsetki, w ciągu dwóch tygodni, bądź je zakwestionował. Jeśli klient nie zakwestionuje ani nie zapłaci w podanym terminie, sąd wystawi nakaz egzekucyjny.

Zobacz Załącznik

Kwota, jaką klient jest winny wierzycielowi, bez jakichkolwiek dodatkowych roszczeń. Na przykład faktura, jaką masz obowiązek pokryć w zamian za usługę, jak np. usługi telekomunikacyjne bądź elektryczność, bądź też kwota pożyczki, którą musisz spłacić.

Istniejące prawnie roszczenie wobec klienta po dostarczeniu towarów lub usług. Często ma ona formę niezapłaconych faktur bądź nieuiszczonych spłat kredytów.

Lista indywidualnych elementów całkowitej należnej kwoty. Na przykład główne roszczenie wynikające z faktury, nabyte statutowe odsetki za opóźnienia, bądź też dodatkowe koszty procedur egzekucyjnych.

Faktoring bez przejęcia zobowiązań za niespłacenie długów (tj. bez ochrony kredytowej) zwany jest „faktoringiem bez przejęcia ryzyka”. Faktoring z przejęciem ryzyka, zwany także „faktoringiem pełnym” oznacza, że pośrednik przyjmuje ryzyko niespłacenia długu i zarządza wszelkimi procedurami związanymi ze ściąganiem długów.

Jeśli klient wymaga pełnej ochrony kredytowej przy objęciu zarządzania wierzytelnościami samemu, stosowany jest termin faktoringu „masowego” lub „wewnętrznego”.

Zobacz także: faktoring

Patrz Cesja

Tytuł wykonawczy jest dokumentem sądowym z dołączonym nakazem egzekucyjnym, określającym obowiązek spełnienia pewnego zobowiązania, np. uiszczenia należnej płatności.

Patrz Cesja